Παναγιώτατε Δέσποτα,
Μετά πολλῆς εὐλαβείας καί υἱικῆς ἀγάπης ὑποδεχόμεθα τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν τοῦ ἁγίου Γεωργίου Λόφου, ἐν πλησμονῇ χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως. Μάλιστα, ἡ ἐν Κυρίῳ χαρά πάντων ἡμῶν μεγιστοποιεῖται, διότι ἀναμένομεν νά ἀκούσωμεν τήν πατρικήν Σας διδαχήν καί νουθεσίαν καί νά δεχθῶμεν τάς κατευθυντηρίους γραμμάς διά τήν θεοφιλῆ καί τελεσφόρον ἔκβασιν τοῦ ποιμαντικοῦ μας ἔργου. Διό, συνήχθημεν ἅπαντες, ὁ Ἐπίσκοπος καί ὁ ἱερός μας Κλῆρος ἐν τῇ ἁγίᾳ Μονῇ ταύτῃ ἔχοντες ἐν μέσῳ ἡμῶν τόν σεπτόν Προκαθήμενον τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν κλεΐζοντα ἐν ἀρεταῖς, σοφίᾳ καί διακρίσει τόν Πατριαρχικόν καί Ἀποστολικόν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας.
Διό, πάλιν καί πολλάκις, ἐκφράζομεν Ὑμῖν τάς πλέον θερμάς καί εἰλικρινεῖς μας εὐχαριστίας διά τό μέγιστον προνόμιον νά ἔχωμεν Ὑμᾶς σήμερον διδάσκαλον καί καθηγητήν εἰς τόν τῆς Ἱερωσύνης κανόνα καί εἰς τά ἀφορῶντα εἰς τήν διακονίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, εἰς μίαν ἐποχήν γενικῆς συγχύσεως, ἀκαταστασίας, ἀποστασίας καί ἀπομακρύνσεως πολλῶν ἀνθρώπων ἐκ τοῦ πατρικοῦ
Οἴκου, «ἥτις ἐστίν Ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α’ Τιμ. 3, 15).
Ἡ Ἱερά μας Μητρόπολις, Παναγιώτατε, χάριτι Θεοῦ ἔχει καλούς, εὐσεβεῖς, φιλοτίμους καί ἐργατικούς Κληρικούς. Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται διά τήν διαρκῆ πνευματικήν των κατάρτισιν, Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀναλίσκονται εἰς τήν διακονίαν τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου καί προσπαθοῦν νά κηρύσσουν «Ἰησοῦν Χριστόν, καί τοῦτον ἐσταυρωμένον» (Α’ Κορ. 2, 2), οὐχί μόνον διά τοῦ λόγου των ἀλλά, πρώτιστα, διά τῶν ἔργων καί τοῦ ζωντανοῦ παραδείγματός των. Ἔχομεν Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν καί σέβονται τό ποίμνιόν των καί ἀνταγαπῶνται ὑπό τῶν
εὐσεβῶν Χριστιανῶν μας, ἀπολαμβάνοντες τιμῆς καί σεβασμοῦ.
Καί διά τοῦτο δοξάζομεν τόν Δοτῆρα παντός ἀγαθοῦ, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καί τόν παρακαλοῦμεν νά μᾶς διαφυλάττῃ ἐσαεί ἐν τῇ ἀγάπῃ Αὐτοῦ καί τῇ Χριστομιμήτῳ ταπεινώσει, δι’ ἧς σωζόμεθα ἐκ τῶν παγίδων τοῦ ἐχθροῦ.
Παναγιώτατε, παρακαλοῦμεν θερμῶς ὅπως λάβητε τόν λόγον καί νουθετήσητε ἡμᾶς «οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ’ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καί δυνάμεως» (Α’ Κορ. 2, 4) καί παρακαλοῦμεν, εἰσέτι, ὅπως ἐνθυμῆσθε πάντας ἡμᾶς, τόν Ἐπίσκοπον, τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Λαόν τῆς θεοσώστου ταύτης Μητροπόλεως Πολυανῆς καί Κιλκισίου εἰς τάς θεοπειθεῖς Ὑμῶν εὐχάς καί δεήσεις.
Σᾶς εὐχαριστοῦμεν καί αὖθις.