Λαμπρή και φαιδρή πανήγυρη, εορτή παμφαής και ημέρα ευφροσύνης, μια εορτή που όση ρητορεία και αν διαθέτει μια ανθρώπινη γλώσσα, δεν θα μπορέσει να εξυμνήσει στην πληρότητά της, τη θεία Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού.
Μια μεγάλη Δεσποτική εορτή που τιμούν ιδιαιτέρως οι Κιλκισιώτες καθώς πανηγυρίζει ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στον οποίο, το εσπέρας της Δευτέρα 5 Αυγούστου 2024, τελέστηκε μετά πάσης μεγαλοπρέπειας ο Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίου, πλαισιουμένου υπό των Ιερέων της πόλεως και όλων των Ιεροδιακόνων.
Ο Λαός του Θεού με επικεφαλής τον Δήμαρχο Κιλκίς κ. Δημήτριο Κυριακίδη, τον Αντιπεριφερειάρχη Κιλκίς κ. Ανδρέα Βεργίδη, εκπροσώπους κοινωνικών και άλλων φορέων, υπερεπλήρωσαν τον Μητροπολιτικό Ναό και τον αύλειο χώρο του για να προσκυνήσουν την Ιερή Εικόνα της Θείας Μεταμορφώσεως, να προσευχηθούν και να μετάσχουν της πάνδημης λιτανείας που ακολούθησε ανά τους κεντρικούς δρόμους πέριξ του Ναού.
Την διακονία του λόγου ανέλαβε, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου, ο Παν. Αρχιμ. π. Βαρθολομαίος Τασιούλης, ο οποίος ανέφερε μεταξύ των άλλων: “Το πρόσωπο του δομήτορος της Εκκλησίας μας Ιησού Χριστού αποκαλύπτεται και πάλι στη ζωή μας, αφού η εορτή της Μεταμορφώσεως, που τιμούμε σήμερα, περιγράφει μια από τις σημαντικότερες στιγμές του επί γης βίου Του. Στο Όρος Θαβώρ αποκαλύφθηκε στους τρεις Αποστόλους, Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, η Θεϊκή Του φύση. Η εισβολή του Άχρονου μέσα στο χρόνο είχε συμβεί μερικά χρόνια πριν, τη στιγμή της Γεννήσεως. Η αποκάλυψη του Άχρονου, όμως, μέσα στο χρόνο γινόταν τη στιγμή της Μεταμορφώσεως. Το γεγονός της Μεταμόρφωσης διατρανώνει πως ο Χριστός είναι Θεός, στο πρόσωπό Του εκπληρώνεται η προσδοκία της Παλαιάς Διαθήκης για τον ερχομό του Μεσσία και αναιρείται κάθε αιρετική διδασκαλία η οποία αμφισβητεί τη θεϊκή φύση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Για τη ζωή του Ορθόδοξου πιστού το γεγονός της Μεταμορφώσεως είναι πολύ σημαντικό καθώς σε αυτό αποκαλύπτεται η εσχατολογική του προοπτική, η σωτηρία της θολωμένης από την αμαρτία εικόνας του, η μεταμόρφωσή του στον πνευματικό κόσμο της Βασιλείας του Θεού. Μπορεί όμως, το σωτήριο αυτό γεγονός να περιοριστεί σε έναν στεγνό τύπο, σε κενό γράμμα, όταν προσεγγίζεται η εορτή με τρόπο θεωρητικό και ακαδημαϊκά θεολογικό ή πρόσκαιρα συναισθηματικό, χωρίς να λαμβάνει προσωπικό – βιωματικό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστική η φράση που συχνά επαναλαμβάνει σ’ ένα ιδιόμελο του εσπερινού της εορτής ο ιερός υμνογράφος: «δηλών ότι οι τω ύψει των αρετών διαπρέψαντες και της ενθέου δόξης αξιωθήσονται».
Πρέπει πολύ αυτό να το προσέξουμε, γιατί, δίχως τον ενάρετο βίο και την προσήλωση στον νόμο και στις εντολές του Θεού, κάθε λόγος μας για την Μεταμόρφωση είναι μια φτωχή και φτηνή φιλολογία, χωρίς κανένα πνευματικό βάθος. Τότε το φως της Μεταμορφώσεως δεν έρχεται να μάς ενδύσει με τη μέλλουσα δόξα, αλλά να μάς κάψει για τις αμαρτίες μας, για το θράσος μας και για την υποκρισία μας, πως είμαστε τάχα φιλόφωτοι.
Το φως της Μεταμόρφωσης μας οδηγεί στην εν Χριστώ μεταμόρφωση της υπάρξεώς μας στην πορεία της πνευματικής μας ολοκλήρωσης. Όταν όμως δεν συνοδεύεται από τον προσωπικό μας αγώνα και από τη αληθινή μετάνοια, ο πιστός κινδυνεύει αντί να ζήσει τη μεταμόρφωση, να επιλέγει μια μεταμφίεση στο πλαίσιο μιας παραποιημένης και υποκριτικής θρησκευτικότητας. Και ο πειρασμός αυτός είναι υπαρκτός και άκρως απειλητικός, κυρίως για εμάς τους Χριστιανούς του σήμερα, της εποχής όπου το φαίνεσθαι κυριαρχεί…”.
Το φως της Μεταμόρφωσης μας οδηγεί στην εν Χριστώ μεταμόρφωση της υπάρξεώς μας στην πορεία της πνευματικής μας ολοκλήρωσης. Όταν όμως δεν συνοδεύεται από τον προσωπικό μας αγώνα και από τη αληθινή μετάνοια, ο πιστός κινδυνεύει αντί να ζήσει τη μεταμόρφωση, να επιλέγει μια μεταμφίεση στο πλαίσιο μιας παραποιημένης και υποκριτικής θρησκευτικότητας. Και ο πειρασμός αυτός είναι υπαρκτός και άκρως απειλητικός, κυρίως για εμάς τους Χριστιανούς του σήμερα, της εποχής όπου το φαίνεσθαι κυριαρχεί…”.
