Την Κυριακή 5 Ιανουαρίου, (προ των Φώτων), παραμονή της Δεσποτικής Εορτής της Βαπτίσεως του Κυρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Λόφου Κιλκίς.
Στο τέλος, με αθρόα τη συμμετοχή των ευλαβών προσκυνητών, τέλεσε την ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού.
Στο κήρυγμά του τόνισε χαρακτηριστικά: «Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, της Κυριακής προ των Φώτων, δεσπόζει η μορφή του Προδρόμου, ο οποίος κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις αγιοπνευματικές μορφές της Εκκλησίας. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος υπήρξε ο τελευταίος των προφητών και ο προάγγελος της παρουσίας του Χριστού, του οποίου τον δρόμο ετοίμασε, διά του κηρύγματος της μετανοίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Πρόδρομος αποτελεί την γέφυρα μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ευαγγελιστής Μάρκος αρχίζει το ευαγγέλιό του με την παρουσίαση και το έργο του Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστή «Ως γέγραπται εν τοις προφήταις, ιδοὺ εγὼ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου» (Μαρκ. α΄, 2) και συνεχίζει λέγοντας «εγένετο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμῳ και κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών» (Μαρκ. α΄, 4).
Το κήρυγμα του Προδρόμου ήταν πρόσκληση για μετάνοια, δείχνοντας στους ανθρώπους το δρόμο προς τον Χριστό. Ο προφήτης Ησαΐας περιγράφει τον Ιωάννη ως «Φωνὴ βοώντος εν τη ερήμῳ, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού» (Ησ. μ΄, 3). Η αποστολὴ του Προδρόμου ήταν αναγκαία και επιτακτική, λόγω της ηθικής κατάπτωσης του εβραϊκού λαού. Αυτή η φωνή που βοούσε στην έρημο του Ιορδάνη, διαπερνά μέσα από τους αιώνες και φθάνει μέχρι τη σημερινή εποχή της δικής μας αποστασίας, κηρύσσοντας μετάνοια και επιστροφή στον αληθινό γεννηθέντα Θεό. Έχουμε απομακρυνθεί απὸ το θέλημα του Θεού, γι’ αυτό και το κήρυγμα του Προδρόμου είναι επίκαιρο στην εποχή μας.
Η ζωή μας αγαπητοί μου είναι μία αμφίπλευρη πορεία συνάντησης του Θεού με μάς και δική μας μαζί Του. Αυτή η πορεία έχει πολλά άγνωστα σημεία και πολλά διακυβεύματα. Χρειάζεται οπωσδήποτε οδηγό. Ο Ιωάννης έπαιξε τον ρόλο αυτού του οδηγού. Του οδηγού προς τον αληθινό Θεό, τον αναμενόμενο Μεσσία που θα λυτρώσει τον άνθρωπο, με μόνη προϋπόθεση τη μετάνοια. Το δικό του βάπτισμα ήταν βάπτισμα μετανοίας, το βάπτισμα όμως το δικό μας κατά τον τύπο του βαπτίσματος του Χριστού στον Ιορδάνη έγινε βάπτισμα σωτηρίας. Αυτό το διατρανώνει απ’ την αρχή ο Πρόδρομος λέγοντας «εγὼ μεν εβάπτισα υμάς εν ύδατι, αυτὸς δε βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι αγίῳ» (Μαρκ. α΄, 8). Άρα το βάπτισμα που λάβαμε όλοι μας μέσα στην κολυμβήθρα γίνεται προοπτική ζωής, της οποίας μέλημα καθίσταται πλέον η διατήρηση αυτής της καθαρότητας και αγιότητας που μας δόθηκε ως δωρεά του.
Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος «εάν διασαλεύθηκε αυτή η καθαρότητα και αγιότητα του βαπτίσματός μας τι γίνεται;». Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας βλέπουν αλληλένδετα τη σχέση του μυστηρίου του Βαπτίσματος και του μυστηρίου της Μετανοίας. Έτσι, το μυστήριο της Εξομολογήσεως, κατά τους Πατέρες, αποτελεί ένα δεύτερο βάπτισμα, που έρχεται να καθαρίσει και να αποκαταστήσει το πρώτο. Γι’ αυτό και το «μετανοείτε» της φωνής του Προδρόμου είναι το ηχηρό σημερινό μήνυμα. Ο Βαπτιστής μάς καλεί σε ψυχική καθαρότητα, ώστε να υποδεχθούμε αύριο τον Κύριο, που βαπτίζεται για μας στα νερά του Ιορδάνη. Αμήν! Χρόνια σας πολλά!».