Με την δέουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα τελέσθηκε λειτουργικώς η ανάμνηση της θ. Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και στην Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου με επίκεντρο τον πανηγυρίζοντα Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Κιλκίς.
Στην Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, πλαισιούμενος από τους Εφημερίους του Ναού καθώς και τους Διακόνους της Ιεράς Μητροπόλεως.
Πλήθος πιστών προσήλθε και σήμερα, μεταξύ αυτών ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ. Ανδρέας Βεργίδης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς κ. Ιωάννης Χατζηαποστόλου, κ.α. για να τιμήσει τη μεγάλη Δεσποτική εορτή της Θείας Μεταμορφώσεως, την οποία εορτάζει και τιμά η Εκκλησία μας. Η Μεταμόρφωση του Χριστού έγινε 40 ημέρες πριν από το Πάθος Του, για να μη νομίσουν οι μαθητές ότι ο Χριστός πάσχει από αδυναμία, αλλά πάσχει εκούσια, όπως άλλωστε μαρτυρά και το κοντάκιο της εορτής. Οι θεοφόροι όμως Πατέρες μετέθεσαν την εορτή την 6η Αυγούστου, δηλαδή σαράντα ήμερες πριν από την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, γιατί δεν ταίριαζε ο πανηγυρικός της χαρακτήρας με την πένθιμη περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, καθότι η εορτή περιλαμβάνει προεόρτιες και μεθέορτες ημέρες.
Στο μήνυμά του ο σεπτός Ποιμενάρχης του Κιλκίς τόνισε προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα: “Η σημερινή εορτή έχει για το πλήρωμα της Εκκλησίας μία ιδιαίτερη σημασία. Αφιερώνεται στην ανάμνηση ενός μοναδικού και θαυμαστού γεγονότος, κατά το οποίο πραγματοποιείται η συναίρεση του παρόντος και του μέλλοντος. Ως παρόν, ως τρεχούμενη αλήθεια, νοούμε την θεϊκή υπόσταση του Κυρίου, την οποία ο Ίδιος δηλώνει και επιβεβαιώνει στο όρος Θαβώρ, διαμέσου του πραγματικού φωτός, δηλαδή της υπερκόσμιας λάμψης του Ακτίστου που βίωσαν οι μαθητές Του. Από την άλλη, ως μέλλον,
το οποίο προγεύονται οι μαθητές εκείνη την ημέρα, καλούμε την Βασιλεία των Ουρανών, δείγμα της οποίας απέδωσε ο Κύριος, παρουσιαζόμενος με αυτόν τον τρόπο. Συνεπώς, την ημέρα εκείνη ο Χριστός διατράνωσε την θεϊκή Του δόξα, ως αείποτε ζώσα και υπερβαίνουσα κάθε χρονικό και τοπικό όριο, αλλά προκατασκεύασε και την μορφή της αιώνιας εν Χριστώ ζωής του ανθρώπου.
Προκειμένου να ερμηνεύσουμε το Φως αλλά και εν τέλει το ίδιο το γεγονός της Μεταμόρφωσης, αξίζει να γνωρίζουμε, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι παρά την εκκλησιολογική τοποθέτηση της εορτής στις 6 του Αυγούστου, ως γεγονός συντελέστηκε ιστορικά λίγο καιρό πριν το σταυρικό πάθος του Κυρίου. Εξ ου και δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο ότι τη δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, οι Πατέρες όρισαν τον εορτασμό του θεολόγου του Θαβωρείου Φωτός, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Παρά ταύτα, η σύνδεση με το μονοπάτι της Σταυρώσεως, είναι αναμφίβολη: έγκειται στο Φως της Μεταμορφώσεως, που δεν είναι άλλο από το ίδιο το Φως της Αναστάσεως. Πρόκειται και στις δύο περιπτώσεις για το Φως το Άκτιστο, υπό την έννοια της υψίστης εμπειρίας που δύναται ο ανθρώπινος νους να συλλάβει για τον Θεό, όπως ουσιαστικά το απέδωσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Αυτή δε την θεώρηση περί του Φωτός αυτού είναι που ασπάζεται η Εκκλησία μας έως και σήμερα.
Αυτό, όμως, που καλούμαστε εμείς να αναρωτηθούμε, αδελφοί μου, είναι κατά πόσο μπορούμε να γίνουμε χριστομίμητοι και να μεταμορφώσουμε το δικό μας πρόσωπο. Κατά πόσο μπορούμε να αδράξουμε το υπόδειγμα του Κυρίου και να πλησιάσουμε τη θέωση;
Δυστυχώς, παρατηρούμε ότι σήμερα πολλοί ενδιαφέρονται για μια άλλου είδους μεταμόρφωση. Ενδιαφέρονται για να μεταμορφώσουν ή μάλλον να παραμορφώσουν το ανθρώπινο γένος, μέσα από τον ευτελισμό της διδασκαλίας του Χριστού και εσχάτως με τη γελοιοποίηση του Μυστικού Του Δείπνου, χάριν μιας υποτιθέμενης συμπερίληψης.
Συμπερίληψη, δηλαδή αποδοχή, δεν μπορεί όμως να υπάρξει κοινωνικά, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος ατομικά δεν αποδέχεται τον εαυτό του, όταν δηλαδή δεν αποδέχεται το πρόσωπό του ως εικόνα Θεού, αλλά επιχειρεί να το υποβιβάσει, να το μεταβάλλει και εν τέλει να το βλάψει. Αυτή η αλυσιδωτή εξέλιξη των πραγμάτων, από την αποστασία έναντι του Θεού έως την παραμόρφωση Αυτού και την, σε τελευταία ανάλυση, στρέβλωση του ανθρωπίνου προσώπου μας, αποτυπώθηκε στη φετινή έναρξη της θερινής Ολυμπιάδας.
Για άλλη μια φορά, είμαστε ενώπιον μίας επιλογής. Είναι στο δικό μας χέρι να ζήσουμε μία μεταμόρφωση εν Χριστώ ή μία παραμόρφωση εν εγωισμώ. Μπορούμε να διαλέξουμε έναν φωτεινό προορισμό του βίου μας ή έναν ασύδοτο ετσιθελισμό, χωρίς προσωπική ταυτότητα και ανθρώπινη αξία. Εγώ σήμερα, σας καλώ πατρικά να γίνουμε δέκτες του
Ακτίστου Φωτός, όπως ο Μωυσής και ο Ηλίας, ούτως ώστε κάποτε, εφόσον το επιτρέψει ο Θεός, να γίνουμε και πομποί αυτού του Φωτός, να γίνουμε η κιβωτός του Χριστού και της
αγάπης Του”.
το οποίο προγεύονται οι μαθητές εκείνη την ημέρα, καλούμε την Βασιλεία των Ουρανών, δείγμα της οποίας απέδωσε ο Κύριος, παρουσιαζόμενος με αυτόν τον τρόπο. Συνεπώς, την ημέρα εκείνη ο Χριστός διατράνωσε την θεϊκή Του δόξα, ως αείποτε ζώσα και υπερβαίνουσα κάθε χρονικό και τοπικό όριο, αλλά προκατασκεύασε και την μορφή της αιώνιας εν Χριστώ ζωής του ανθρώπου.
Προκειμένου να ερμηνεύσουμε το Φως αλλά και εν τέλει το ίδιο το γεγονός της Μεταμόρφωσης, αξίζει να γνωρίζουμε, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι παρά την εκκλησιολογική τοποθέτηση της εορτής στις 6 του Αυγούστου, ως γεγονός συντελέστηκε ιστορικά λίγο καιρό πριν το σταυρικό πάθος του Κυρίου. Εξ ου και δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο ότι τη δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, οι Πατέρες όρισαν τον εορτασμό του θεολόγου του Θαβωρείου Φωτός, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Παρά ταύτα, η σύνδεση με το μονοπάτι της Σταυρώσεως, είναι αναμφίβολη: έγκειται στο Φως της Μεταμορφώσεως, που δεν είναι άλλο από το ίδιο το Φως της Αναστάσεως. Πρόκειται και στις δύο περιπτώσεις για το Φως το Άκτιστο, υπό την έννοια της υψίστης εμπειρίας που δύναται ο ανθρώπινος νους να συλλάβει για τον Θεό, όπως ουσιαστικά το απέδωσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Αυτή δε την θεώρηση περί του Φωτός αυτού είναι που ασπάζεται η Εκκλησία μας έως και σήμερα.
Αυτό, όμως, που καλούμαστε εμείς να αναρωτηθούμε, αδελφοί μου, είναι κατά πόσο μπορούμε να γίνουμε χριστομίμητοι και να μεταμορφώσουμε το δικό μας πρόσωπο. Κατά πόσο μπορούμε να αδράξουμε το υπόδειγμα του Κυρίου και να πλησιάσουμε τη θέωση;
Δυστυχώς, παρατηρούμε ότι σήμερα πολλοί ενδιαφέρονται για μια άλλου είδους μεταμόρφωση. Ενδιαφέρονται για να μεταμορφώσουν ή μάλλον να παραμορφώσουν το ανθρώπινο γένος, μέσα από τον ευτελισμό της διδασκαλίας του Χριστού και εσχάτως με τη γελοιοποίηση του Μυστικού Του Δείπνου, χάριν μιας υποτιθέμενης συμπερίληψης.
Συμπερίληψη, δηλαδή αποδοχή, δεν μπορεί όμως να υπάρξει κοινωνικά, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος ατομικά δεν αποδέχεται τον εαυτό του, όταν δηλαδή δεν αποδέχεται το πρόσωπό του ως εικόνα Θεού, αλλά επιχειρεί να το υποβιβάσει, να το μεταβάλλει και εν τέλει να το βλάψει. Αυτή η αλυσιδωτή εξέλιξη των πραγμάτων, από την αποστασία έναντι του Θεού έως την παραμόρφωση Αυτού και την, σε τελευταία ανάλυση, στρέβλωση του ανθρωπίνου προσώπου μας, αποτυπώθηκε στη φετινή έναρξη της θερινής Ολυμπιάδας.
Για άλλη μια φορά, είμαστε ενώπιον μίας επιλογής. Είναι στο δικό μας χέρι να ζήσουμε μία μεταμόρφωση εν Χριστώ ή μία παραμόρφωση εν εγωισμώ. Μπορούμε να διαλέξουμε έναν φωτεινό προορισμό του βίου μας ή έναν ασύδοτο ετσιθελισμό, χωρίς προσωπική ταυτότητα και ανθρώπινη αξία. Εγώ σήμερα, σας καλώ πατρικά να γίνουμε δέκτες του
Ακτίστου Φωτός, όπως ο Μωυσής και ο Ηλίας, ούτως ώστε κάποτε, εφόσον το επιτρέψει ο Θεός, να γίνουμε και πομποί αυτού του Φωτός, να γίνουμε η κιβωτός του Χριστού και της
αγάπης Του”.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε κατά το έθος τους καρπούς της αμπέλου, οι οποίοι διενεμήθησαν ως ευλογία σε όλους τους πιστούς.
