Η Λαμπροφόρος Ανάσταση του Χριστού

Εκατοντάδες Κιλκισιώτες εόρτασαν την Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα την ζωηφόρον Ανάστασιν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, δεχόμενοι με χαρά το χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, το Πάσχα του Χριστού!

O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, χοροστάτησε της Ακολουθίας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κιλκίς και αφού μετέδωσε το Άγιο Φως, προέστη της τελετής της Αναστάσεως στον αύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Ναού, παρουσία εκπροσώπων Αρχών και Φορέων και πλήθους πιστών που προσήλθαν για να γιορτάσουν την Ανάσταση!

 

Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου και υπό τους ήχους χαρμοσύνων κωδωνοκρουσιών, ανήγγειλε τον αναστάσιμο παιάνα «Χριστός Ανέστη»!

Στην ποιμαντορική του εγκύκλιο ανέφερε χαρακτηριστικά: “Βαδίσαμε, με τη Χάρη του Θεού, και φέτος στον πνευματικό διάδρομο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Έναν διάδρομο, που ωστόσο δεν είναι μονόδρομος. Είναι συνειδητή επιλογή, όπως τελικά είναι και η ίδια η πίστη του ανθρώπου. Πλασμένος ως ελεύθερος οργανισμός, ο άνθρωπος ζει, θέλοντας και μη, σε αυτό το ελάχιστο, που είναι η χωικότητα της υπάρξεως. Μπορεί, όμως, να κάνει ελεύθερα μία σπουδαία επιλογή και να εξελίξει αυτή την ταπεινή μορφή ζωής. Πρόκειται, ακριβώς, για τη σπουδαία επιλογή της πίστεως. Σπουδαία, γιατί, εφόσον είναι συνειδητή και έμπρακτη, αναβαπτίζει τον άνθρωπο, του υπόσχεται σωτηρία και τον οδηγεί στη συνένωση με τον πλάστη του.

Είναι, όμως, αδελφοί μου, και μία επιλογή δύσκολη για ένα φθαρτό πλάσμα, όπως είμαστε εμείς. Η υλική πλευρά της υπάρξεώς μας δεν μπορεί παρά να καταπονείται, επιλέγοντας τον δρόμο του Χριστού. Γιατί κάθε όψη της επί Γης πορείας του Θεανθρώπου, είναι μία μάχη απέναντι σε οτιδήποτε το φθαρτό, οτιδήποτε το υλικό, ακόμα κι αν πρόκειται για τον ίδιο Του τον εαυτό. Είναι ένας αέναος αγώνας παθοκτονίας, αυτοθυσίας, άσκησης και αυτοπεριορισμού. Ο Χριστός, δηλαδή, δίνοντας και το αντίστοιχο υπόδειγμα για την ζωή όλων μας, καταπονεί την φθαρτότητά Του, προκειμένου να επιτύχει την αφθαρσία! Μία αφθαρσία που συνίσταται στο ουράνιο σάλπισμα της αιώνιας ζωής, ενώ προοικονομείται ήδη από την ειρήνη της ψυχής. Γι’ αυτό και αμέσως πριν το αναστάσιμο μήνυμα, οι μόνες φράσεις που ακούγονται από το Ευαγγέλιο είναι «μὴ φοβεῖσθε» και «εἰρήνη ὑμῖν».
Κατόπιν δε της ψυχικής αυτής γαλήνης, ακολουθεί το μήνυμα της έγερσης του Χριστού από των νεκρών, η λύτρωση του ανθρώπου από τον Άδη, η νίκη της Ζωής επί του θανάτου.
Αδελφοί μου, πολλές φορές εμείς οι κληρικοί σας λέμε, σχεδόν κοινότοπα θα έλεγα, ότι ζούμε σε εποχές σκοτεινές. Αυτό που συνήθως ξεχνάμε να πούμε, είναι το πιο σημαντικό! Είναι ότι το σκοτάδι νικιέται πάντοτε από το φως, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό είναι αρκετό. Ας ανάψουμε, λοιπόν, όλοι τις κανδήλες της ψυχής μας. Ας πληθύνουμε το φως του Κυρίου. Ας καρπωθούμε τον σαρανταήμερο αγώνα υπακοής που δώσαμε, γεμίζοντας απόψε με το Φως του Παναγίου Τάφου την καρδιά μας. Ας νικήσουμε, όλοι μαζί, κάθε σκοτάδι. Απόψε, ανασταίνεται ο Θεός!
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!”.