Εκατοντάδες Κιλκισιώτες εόρτασαν την Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα την ζωηφόρον Ανάστασιν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, δεχόμενοι με χαρά το χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, το Πάσχα του Χριστού!
O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, χοροστάτησε της Ακολουθίας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κιλκίς και αφού μετέδωσε το Άγιο Φως, προέστη της τελετής της Αναστάσεως στον αύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Ναού, παρουσία εκπροσώπων Αρχών και Φορέων και πλήθους πιστών που προσήλθαν για να γιορτάσουν την Ανάσταση!
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου και υπό τους ήχους χαρμοσύνων κωδωνοκρουσιών, ανήγγειλε τον αναστάσιμο παιάνα «Χριστός Ανέστη»!
Στην ποιμαντορική του εγκύκλιο ανέφερε χαρακτηριστικά: “Αδέλφια και παιδιά μου εν Χριστώ,
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια», καθώς ο Θεός «ἐνίκησεν τὸν θάνατον» με θάνατο. Τούτο το πανευφρόσυνο άγγελμα απλώνεται σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη της Γης. Απόψε, ο σκοτεινός τάφος του Χριστού γίνεται η γενέθλια φάτνη της Ζωής. Μιας νέας ζωής, αναμορφωμένης και επαναπροσδιορισμένης. Μιας ζωής, της οποίας προηγήθηκε η νηστεία, ο αγώνας, η μάχη με το πάθος. Αλλά και μιας ζωής, που φωλιάζει πριν απ’ όλους σε έναν ληστή. Η μορφή αυτού του ληστή είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την παρουσία του Χριστού. Δεν υπάρχει Χριστός χωρίς ληστή. Διότι δεν υπάρχει παράδεισος χωρίς μετάνοια, λύτρωση χωρίς αμαρτία, αγάπη χωρίς παθοκτονία.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας, αδελφοί μου: εμείς, ως ανθρωπότητα, είμαστε οι δύο συσταυρωθέντες ληστές. Απλώς, έχουμε τη μεγάλη ευλογία της επιλογής. Μπορούμε, ελεύθερα να επιλέξουμε ποιος από τους δύο ληστές θα αντιπροσωπεύσει την ψυχή μας. Υπάρχει εκείνος ο ληστής, που ζητούσε την φυσική δύναμη, που εμπνεόταν από την ιδέα της αυτονομίας και του εγωισμού και έτσι, με αυτή τη λογική, προέτρεψε τον Ιησού, λέγοντάς Του «σώσον σεαυτόν». Ο έτερος, όμως, ο ευγνώμων ληστής, υπέστειλε την αυταρέσκειά του, ταπεινώθηκε και επέλεξε την εμπίστευση στον Θεό αντί της αυτοδυναμίας. Είχε το θάρρος να κοιτάξει κατάματα το σκοτάδι της ύπαρξής του και να αναγνωρίσει την αμαρτία του. Αυτή η υπέρβαση είναι που ανταμοίφθηκε με την υπόσχεση της Ανάστασης και τελικά με την Βασιλεία των Ουρανών.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η ελπίδα της Αναστάσεως δεν είναι απλώς ένα παρελθόν γεγονός, αλλά μια ζωντανή, μία παρούσα πρόσκληση σε εγρήγορση και ταπείνωση. Στην εποχή μας, όπου η μοναξιά αυξάνει ακόμη και μέσα στα πλήθη, όπου ο άνθρωπος ζητά νόημα σε ψευδαισθήσεις και εφήμερες απολαύσεις, ο Αναστάς Κύριος μάς καλεί όπως τον Θωμά: «Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε… καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός». Ο Κύριος μάς καλεί να τείνουμε χείρα πίστεως προς Εκείνον, να τον εμπιστευθούμε και τελικά να απολαύσουμε ζωήν αιώνιον.
Μέσα από την κοινή προσευχή, την ειλικρινή μετάνοια και την έμπρακτη, θυσιαστική αγάπη, ο Ανεστημένος Χριστός μας καλεί να χτίσουμε μία κοινωνία ευαγγελικής δικαιοσύνης, ειρήνης και αλληλεγγύης. Εκείνος, «ἐξήλθε νικών καὶ ἵνα νικήσῃ». Κι εμείς, ενωμένοι με τον Νικητή του θανάτου, νικάμε ό,τι χωρίζει, ό,τι πληγώνει, ό,τι θανατώνει την ελπίδα. Απόψε, αυτή η ελπίδα υψώνεται στην κορυφή του προσωπικού μας Γολγοθά και τον ισοπεδώνει. Απόψε, «ο θάνατος τεθανάτωται».