Η μεγάλη Δεσποτική εορτή της Πεντηκοστής, ημέρα κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία μας εορτάζει και πανηγυρίζει λαμπρά την Γενεθλίο ημέρα της, τιμήθηκε με κάθε λαμπρότητα και εορτάσθηκε μεγαλοπρεπώς, εις την ακριτική Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, πλαισιούμενος από τους Εφημερίους του Ναού και τους Ιεροδιακόνους, ιερούργησε εις τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κιλκίς και εν συνεχεία προέστη της Ακολουθίας του Εσπερινού, αναγιγνώσκοντας κατά την τάξιν τις προκαθορισμένες Ευχές της Γονυκλισίας.
Στο κήρυγμά του ο σεπτός Ποιμενάρχης, απευθυνόμενος στο πυκνό εκκλησίασμα, τόνισε: “Αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή εορτή της Πεντηκοστής αποτελεί κομβικό σημείο στην ιστορία και στη ζωή της Εκκλησίας. Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος σηματοδοτεί την αναγέννηση της Εκκλησίας και την έναρξη της αποστολικής της διακονίας. Και λέγω αναγέννηση και όχι γέννηση, διότι όπως πάντα υπήρχε ο Χριστός και στη δεδομένη στιγμή με την ενανθρώπισή Του εμφανίστηκε στη γη και έγινε ορατός στους ανθρώπους, έτσι και η Εκκλησία προϋπήρχε πάντα και στη δεδομένη στιγμή την ημέρα της Πεντηκοστής, εμφανίστηκε και έγινε ορατή στον κόσμο. Μία παράδοση λέει ότι, τη στιγμή που έπεσε το πρώτο δάκρυ από τα μάτια των Πρωτοπλάστων κάτω στη γη, φύτρωσε το πρώτο αγκάθι αρχίζοντας έτσι ο πόνος στη ζωή του ανθρώπου, ως αποτέλεσμα της αμαρτίας. Παράλληλα όμως με αυτή την παράδοση υπάρχει και η πραγματικότητα που μας λέει ότι, από τη στιγμή που έπεσαν κάτω στην γη οι πρώτες σταγόνες από το θεουργό αίμα του Εσταυρωμένου, φύτρωσε το ουράνιο δέντρο που λέγεται Εκκλησία.
Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος την ημέρα αυτή δεν είναι ένα παροδικό γεγονός, αλλά η αρχή μιας νέας πραγματικότητας για την Εκκλησία. Έκτοτε και μέχρι σήμερα το ομοούσιο και ομόθρονο Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, κατοικεί και παραμένει στην Εκκλησία και στις καρδιές των πιστών, καθοδηγώντας, φωτίζοντας και αγιάζοντάς τους. Και όπως παρατηρεί ο Απόστολος Παύλος, «η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών διὰ Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν» (Ρωμαίους ε΄,5). Η παρουσία Του αυτή δίνει ζωή στην Εκκλησία και τη μετατρέπει από μια απλή ανθρώπινη κοινότητα σε μυστικό Σώμα Χριστού παρατεινόμενο εις τους αιώνες. Αυτό το Πνεύμα το Άγιο με τα μυστήρια, ιδιαίτερα το Βάπτισμα και τη Θεία Ευχαριστία, ενσωματώνει τους πιστούς στην Εκκλησία και τους καθιστά μετόχους της θείας χάρης και κληρονόμους της βασιλείας του Τριαδικού Θεού.
Επομένως, η Πεντηκοστή δεν είναι απλώς μια επέτειος ενός ιστορικού γεγονότος, αλλά μια διαρκής πραγματικότητα στη ζωή της Εκκλησίας και μια διαρκής πρόκληση και έμπνευση για όλους εμάς τους πιστούς. Σ’ ένα κόσμο που καθημερινά σχεδόν χαρακτηρίζεται από μίσος, βία, εγωκεντρισμό και διάσπαση, το μήνυμα της Πεντηκοστής παραμένει επίκαιρο και επιτακτικό. Καλεί όλους σε ενότητα, να ανοίξουν τις καρδιές τους στη μεταμορφωτική δύναμη του Αγίου Πνεύματος και να γίνουν φορείς της ενότητας, της ειρήνης και της αγάπης του Θεού. Σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης και πολυπολιτισμικότητας, η μαρτυρία της Πεντηκοστής για την καθολικότητα της Εκκλησίας και την αξία κάθε ανθρώπου ως εικόνας του Θεού είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.
Μας προσκαλεί όλους να υπερβούμε τα στεγανά και τις προκαταλήψεις που μας χωρίζουν και να εργαστούμε για την ενότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτό άλλωστε φωνάζει και ο υμνωδός της Εκκλησίας με το κοντάκιο της ημέρας «Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος· ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε· και συμφώνως δοξάζομεν το πανάγιον Πνεύμα.»,
αντιστρέφοντας έτσι το διχαστικό αποτέλεσμα του πύργου της Βαβέλ (Γεν. 11, 7-8). Παρ’ όλα αυτά το Άγιο Πνεύμα δεν μας κάνει μόνο όλους ένα, αλλά κάνει και τον καθένα μας διαφορετικό. Σέβεται την προσωπικότητα του κάθε πιστού και ενεργεί στον καθένα ανάλογα με τη δεκτικότητα και τη χωρητικότητά του, ανάλογα με το δοχείο του, όπως έλεγε και ο όσιος Παίσιος. Αυτό το επιβεβαιώνει και ο απόστολος Παύλος όταν μιλώντας για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος λέει «Υπάρχουν διάφορα είδη χαρισμάτων, αλλά είναι ένα και το ίδιο Πνεύμα που τα χορηγεί… Στον καθένα δε δωρίζεται η φανέρωση του Αγίου Πνεύματος για το συμφέρον όλων… Και όλα αυτά είναι ενέργειες ενός και του αυτού Πνεύματος, που χορηγεί τα χαρίσματα όπως αυτό θέλει στον καθένα» (Α´ Κορ. ια΄, 4-11).
Αδελφοί μου, πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία πορεύεται μέσα στο χρόνο, χωρίς να έχει καταστρεπτικές επιπτώσεις από αυτόν. Κάθε ανθρώπινος οργανισμός, κάποια στιγμή οδηγείται στο τέλος και στην εξαφάνιση. Η Εκκλησία όμως δεν παύει να υφίσταται, για τον λόγο ότι αποτελεί έναν θεανθρώπινο οργανισμό. Άντεξε από την εποχή των κατακομβών μέχρι σήμερα παρ΄ όλες τις διαβολικές προσπάθειες της εξαφάνισης της, τόσο από εξωτερικούς, όσο και από εσωτερικούς εχθρούς. Όχι μόνο άντεξε, αλλά πρ’ όλες τις δοκιμασίες της άνθισε. Ο σκοπός της ζωής του καθενός μας πρέπει να είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, η τελείωση μας δια μέσου της θείας χάριτος. Η σημερινὴ εορτή μας υπενθυμίζει την «προσωπική μας Πεντηκοστή», την ημέρα δηλαδή του βαπτίσματός μας και τη σημασία που θα πρέπει να έχει αυτό στην προσωπική μας ζωή. Είθε ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος να μας ανακαινίζει, να μας ανανεώνει και να μας αναμορφώνει, οδηγώντας μας εις «πάσαν την αλήθειαν». Αμήν! Χρόνια πολλά!”.
Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος την ημέρα αυτή δεν είναι ένα παροδικό γεγονός, αλλά η αρχή μιας νέας πραγματικότητας για την Εκκλησία. Έκτοτε και μέχρι σήμερα το ομοούσιο και ομόθρονο Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, κατοικεί και παραμένει στην Εκκλησία και στις καρδιές των πιστών, καθοδηγώντας, φωτίζοντας και αγιάζοντάς τους. Και όπως παρατηρεί ο Απόστολος Παύλος, «η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών διὰ Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν» (Ρωμαίους ε΄,5). Η παρουσία Του αυτή δίνει ζωή στην Εκκλησία και τη μετατρέπει από μια απλή ανθρώπινη κοινότητα σε μυστικό Σώμα Χριστού παρατεινόμενο εις τους αιώνες. Αυτό το Πνεύμα το Άγιο με τα μυστήρια, ιδιαίτερα το Βάπτισμα και τη Θεία Ευχαριστία, ενσωματώνει τους πιστούς στην Εκκλησία και τους καθιστά μετόχους της θείας χάρης και κληρονόμους της βασιλείας του Τριαδικού Θεού.
Επομένως, η Πεντηκοστή δεν είναι απλώς μια επέτειος ενός ιστορικού γεγονότος, αλλά μια διαρκής πραγματικότητα στη ζωή της Εκκλησίας και μια διαρκής πρόκληση και έμπνευση για όλους εμάς τους πιστούς. Σ’ ένα κόσμο που καθημερινά σχεδόν χαρακτηρίζεται από μίσος, βία, εγωκεντρισμό και διάσπαση, το μήνυμα της Πεντηκοστής παραμένει επίκαιρο και επιτακτικό. Καλεί όλους σε ενότητα, να ανοίξουν τις καρδιές τους στη μεταμορφωτική δύναμη του Αγίου Πνεύματος και να γίνουν φορείς της ενότητας, της ειρήνης και της αγάπης του Θεού. Σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης και πολυπολιτισμικότητας, η μαρτυρία της Πεντηκοστής για την καθολικότητα της Εκκλησίας και την αξία κάθε ανθρώπου ως εικόνας του Θεού είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.
Μας προσκαλεί όλους να υπερβούμε τα στεγανά και τις προκαταλήψεις που μας χωρίζουν και να εργαστούμε για την ενότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτό άλλωστε φωνάζει και ο υμνωδός της Εκκλησίας με το κοντάκιο της ημέρας «Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος· ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε· και συμφώνως δοξάζομεν το πανάγιον Πνεύμα.»,
αντιστρέφοντας έτσι το διχαστικό αποτέλεσμα του πύργου της Βαβέλ (Γεν. 11, 7-8). Παρ’ όλα αυτά το Άγιο Πνεύμα δεν μας κάνει μόνο όλους ένα, αλλά κάνει και τον καθένα μας διαφορετικό. Σέβεται την προσωπικότητα του κάθε πιστού και ενεργεί στον καθένα ανάλογα με τη δεκτικότητα και τη χωρητικότητά του, ανάλογα με το δοχείο του, όπως έλεγε και ο όσιος Παίσιος. Αυτό το επιβεβαιώνει και ο απόστολος Παύλος όταν μιλώντας για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος λέει «Υπάρχουν διάφορα είδη χαρισμάτων, αλλά είναι ένα και το ίδιο Πνεύμα που τα χορηγεί… Στον καθένα δε δωρίζεται η φανέρωση του Αγίου Πνεύματος για το συμφέρον όλων… Και όλα αυτά είναι ενέργειες ενός και του αυτού Πνεύματος, που χορηγεί τα χαρίσματα όπως αυτό θέλει στον καθένα» (Α´ Κορ. ια΄, 4-11).
Αδελφοί μου, πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία πορεύεται μέσα στο χρόνο, χωρίς να έχει καταστρεπτικές επιπτώσεις από αυτόν. Κάθε ανθρώπινος οργανισμός, κάποια στιγμή οδηγείται στο τέλος και στην εξαφάνιση. Η Εκκλησία όμως δεν παύει να υφίσταται, για τον λόγο ότι αποτελεί έναν θεανθρώπινο οργανισμό. Άντεξε από την εποχή των κατακομβών μέχρι σήμερα παρ΄ όλες τις διαβολικές προσπάθειες της εξαφάνισης της, τόσο από εξωτερικούς, όσο και από εσωτερικούς εχθρούς. Όχι μόνο άντεξε, αλλά πρ’ όλες τις δοκιμασίες της άνθισε. Ο σκοπός της ζωής του καθενός μας πρέπει να είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, η τελείωση μας δια μέσου της θείας χάριτος. Η σημερινὴ εορτή μας υπενθυμίζει την «προσωπική μας Πεντηκοστή», την ημέρα δηλαδή του βαπτίσματός μας και τη σημασία που θα πρέπει να έχει αυτό στην προσωπική μας ζωή. Είθε ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος να μας ανακαινίζει, να μας ανανεώνει και να μας αναμορφώνει, οδηγώντας μας εις «πάσαν την αλήθειαν». Αμήν! Χρόνια πολλά!”.
Στις ευλογημένες στιγμές προστέθηκε και η χειροθεσία τριών παιδιών απ’ τον Σεβασμιώτατο, των Άγγελου Παπαγεωργίου, Απόστολου Χοροζίδη και Κωνσταντίνου Σπυρίδη που διακονούν στον Μητροπολιτικό Ναό, ευχόμενος καλή και ευλογημένη διακονία.
